moje stopy czują się wspaniale:
zaznały Szczęśliwego Dziecka
(kolana pod pachami, stopy na sufit)
patrzyły w niebo
gdy ja wciśnięta w ziemię
szukam korzeni
Reklamy
567.
leżę z nim
ciepło przy cieple
i nagle wsuwasz mi palce we włosy
trzymam rękę na brzuchu
to twoja ręka
myślę: jak bardzo się zmieniłeś
i jak wcale
566.
zapalić lampę w pokoju: nie
drażnić kota
dać schronienie orzechom płatkom
kamieni: może
czają się w nich ryby
dalekie morze oddycha o horyzont
okna dzień
porasta sierścią zmierzchu
jestem tutaj lecz już
prześwituję
565.
biedronka utopiona w kawie
kiedy ją zabiłam?
coraz mniej wróbli w Warszawie
(pióra na moim balkonie)
w trawie pająki budują pałace
dla wampirów: schną moje róże
mrowieją końce palców
pora na deszcz
na burzę
564.
wiersz
porusza palcami stóp
delikatnie żeby nie skaleczyć
miękkiego kamienia
las wypuszcza korzenie w niebo
idę wśród nich obłoki
głaszczą mi skórę piasek
przesypuje się między słowami
przylgnęła do mnie jak liść
ta chwila
563.
na festiwale poezji wracam w snach
i spotykam ludzi którzy śnią podobnie
pragnąc przywrócić wspólnotę
wiersza
pokoje gdzie się chronimy
znikają lub zmieniają miejsce
nie odnajdziemy w nich dawnych olśnień
pragnień pączkujących romansów
trwamy nie w zmierzchu ale w mroku
z bagażem którego nie potrafimy spakować
gdy autokar odjeżdża wcześniej lub wcale
nie widząc się rozmawiamy sami ze sobą
wchodzimy tam i przepadamy
562.
pełnia: biała sól
topi się na języku
smak rozmarynu
